Öfkeden Cesarete

Cocuklukta maruz kalinan cok yogun acimasizligin siddetli oldugu hemen hemen hic fark edilmez. Bu genellikle cocuk yetistirmenin gayet olagan bir parcasi olarak kabul edilir. Cektigimiz acinin asiri derecede -genellikle tamamen- inkar edilmesi, sadece bize yapilan yanlislarin kabullenilmesini engellemekle kalmaz. Her seyden önce, kücük cocugun ceza korkusuyla bedeninde bastirmasi gereken öfkesini de yok eder. Anne babalar korkudan onurlandirilir, yetiskin cocuk tüm yasami boyunca onlarin anlayisini ve sevgisini bekler, böylece terk edilme korkusunun hüküm sürdügü bir baglanma modeli icinde sikisip kalir. Baglanmalarin gercek duygularin yokluguna bagli sonuclari, zihinsel ve fiziksel bozukluklar ile yasam doyumunun ve mutlulugun bastirilmasi ve feda edilmesidir.
Duygularimiz ile bedenlerimizin kaydettikleri ve ezelden beri icsellestirdigimiz ahlak kurallarina uymak icin hissetmek istediklerimiz arasindaki catismayi ele aldigi Beden Asla Yalan Söylemez ile tüm dünyada ses getiren Alice Miller, Öfkeden Cesaretede okurlarinin kendisine yönelttigi sorulara yanit veriyor. Duygularin iyilestirici ve özgürlestirici gücünü bir kez daha ortaya sererek, bastirilmis öfke ile kanser gibi fiziksel hastaliklar arasindaki baglantiyi, istismardan kurtulan bircok kisinin uyusturucuya veya suca yönelme sebeplerini ya da aileleri nesiller boyu zulme mahkum eden döngüyü arastiriyor. Dini inancin cocuk istismari üzerindeki etkileri, terapötik toplulugun gercegi inkar etmesi ve antidepresanlara bagimlilik gibi cok tartisilan teorilere isik tutarken, kusaklararasi süren psikolojik ve fiziksel mirasa deginiyor.